Pracownia ceramiczna

Praca w pracowni ceramicznej opiera się głównie na formowaniu z gliny białej i czerwonej różnorodnych przedmiotów dekoracyjnych i użytkowych, które potem są suszone i wypalone w piecu ceramicznym.
W pracowni ceramicznej stosuje się następujące formy i techniki pracy:
przygotowanie i ujednolicenie gliny do konsystencji plastycznej oraz ocenianie plastyczności gliny, formowanie masy ceramicznej metodami: swobodne kształtowanie, kształtowanie
z pełnej bryły, formowanie z wałków i kulek, z wykorzystaniem przypadkowych form pomocniczych (z pełnej bryły przez rozgniatanie, wałeczki i kulki przez zacieranie)
modelowanie przedmiotów z glinianych płatów, łączenie i spajanie gliny za pomocą szlamu
zdobienie wyrobów różnymi metodami np.: odbijanie na plastrach różnorodnych faktur, gładzenie, rytowanie, wycinanie, zdobienie nakładkami, nakładanie kolorowej angoby, szkliwienie: poprzez zanurzanie, polewanie, natryskiwanie, glazurowanie gąbką lub pędzlami, zdobienie szkłem witrażowym, wykonywanie elementów biżuterii ceramicznej: zawieszki, korale, kolczyki, lepienie prostych figurek ceramicznych, suszenie ceramiki, doskonalenie umiejętności ładowania pieca do wypału: na biskwit oraz ze szkliwem, wypalanie ceramiki w piecu elektrycznym, tworzenie mozaiki ceramicznej (zdobienie naczyń, tworzenie obrazków i podstawek).
Najtrudniejszym etapem jest szkliwienie prac. Szkliwo jest mieszane przez uczestników zajęć.
Każdy uczestnik zajęć znajdzie dla siebie ten etap pracy, który jest dla niego prosty do wykonania i nie sprawi mu kłopotu. Zajęcia odbywają się na zasadzie dobrowolności.
Prace wykonane w pracowni cieszą się dużym zainteresowaniem na kiermaszach i wystawach organizowanych przy okazji spotkań integracyjnych.